شکهایی که نماز را باطل می کند از این قرار است:
اول: شک در شمارۀ رکعتهای نماز دو رکعتی مثل نماز صبح و نماز مسافر، ولی شک در شمارۀ رکعتهای نماز مستحب دو رکعتی و بعضی از نمازهای احتیاط نماز را باطل نمی کند.
دوم: شک در شماره رکعتهای نماز سه رکعتی.
سوم: آن که در نماز چهار رکعتی شک کند که یک رکعت خوانده یا بیشتر.
چهارم: آن که در نماز چهار رکعتی پیش از تمام شدن سجده دوم، شک کند که دو رکعت خوانده یا بیشتر
پنجم: شک بین دو و پنج یا دو و بیشتر از پنج رکعت در نماز.
ششم: شک بین سه و شش یا سه و بیشتر از شش.
هفتم: شک در رکعتهای نماز که نداند چند رکعت خوانده است.
هشتم: شک بین چهار و شش یا چهار و بیشتر از شش، چه پیش از تمام شدن سجدۀ دوم باشد یا بعد از آن. ولی اگر بعد از سجدۀ دوم شک بین چهار و شش یا چهار و بیشتر از شش برای او پیش آید احتیاط مستحب آن است که بنابر چهار گذارد و نماز را تمام کند و بعد از نماز دو سجدۀ سهو به جا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.
سجدۀ سهو
برای سه چیز بعد از سلام نماز، انسان باید دو سجدۀ سهو به دستوری که بعداً گفته می شود به جا آورد:
اول: آن که در بین نماز، سهواً حرف بزند.
دوم: آن که یک سجده را فراموش کند.
سوم: آن که در نماز چهار رکعتی بعد از سجدۀ دوم شک کند که چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت و در دو مورد هم احتیاط واجب آن است که سجدۀ سهو بنماید اول در جایی که نباید نماز را سلام دهد مثلاً در رکعت اول سهواً سلام بدهد دوم آنکه تشهد را فراموش کند.
دستور سجدۀ سهو
دستور سجدۀ سهو این است که بعد از سلام نماز فوراً نیت سجدۀ سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بگوید:
بِسمِ الله وَ بِالله وَ صَلَّی الله عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ یا بِسمِ الله وَ بِالله اَللهمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ولی بهتر است بگوید بِسمِ الله وَ بِالله اَلسَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا النَّبِیُّ وَ رَحمَهُ الله وَ بَرَکاتُه بعد باید بنشیند و دوباره به سجده رود و یکی از ذکرهایی را که گفته شد بگوید و بنشیند و بعد از خواندن تشهد سلام دهد.