کانون نماز
دانستنی های دینی

به جز نمازهاى واجب و یومیّه، نمازهاى دیگرى هم وجود دارد که انجام دادن آن ها مستحب است. از آن جایى که این نمازها، اضافه بر نمازهاى واجب است، به آن ها نافله یا نوافل گفته مى ‏شود (به معناى زیادى و افزون). اساس و اهمیت نافله ‏هاى مستحبى، به این است که جبران کننده نواقص و کمبودهاى نمازهاى واجب است و هم چون صدقه ‏اى است که انسان مى‏ پردازد. در حدیث است «نمازهاى نافله به منزله هدیه است و در هر صورت پذیرفته مى شود».[۱]
نماز های نافله دارای اقسام متعددی می باشد:
برخی از آن ها دارای زمان خاصی هستند. مانند نافله های نمازهای واجب، نماز غفیله، نمازهای شب های ماه مبارک رمضان، نماز شب و….
برخی از آن ها برای کار خاصی خوانده می شوند. مثل نماز استخاره، نماز شکر، نماز زیارت و…
برخی از آن ها نیز دارای هدف خاصی می باشند. مانند نماز برای طلب رزق، نماز طلب باران، نماز حاجت و….[۲]

نماز های نافله کدامند و فلسفه آن ها چیست؟

در روایات و احادیث برای نمازهای نافله فلسفه و علّت هایی ذکر گردیده از جمله:

الف – تکمیل نماز واجب با نماز مستحبی
امام باقر علیه السّلام در روایتی فرموده اند:«نمازی که بنده به جا می آورد، گاهی نصف و گاهی یک سوم و گاهی چهارم و گاهی یک پنجم آن بالا برده می شود، زیرا بالا برده نمی شود مگر آن نمازی که با توجه و حضور قلب باشد، مردم مامور به انجام نمازهای مستحب شده اند تا نقص نمازهای واجب آنان توسط مستحباب جبران شود.»[۳]

ب – رسیدن به بالاترین درجات کمال
در حدیثى به نام حدیث « قرب نوافل» آمده است: راوى از حضرت صادق (ع) و ایشان از جد بزرگوار خود پیامبر (ص) و پیامبر (ص) از خداوند عزّوجلّ چنین نقل نموده:«به درستى که بنده من با نافله و کارهاى مستحبى قرب را مى جوید تا این که او را دوست بدارم و هنگامى که او را دوست داشتم گوش او مى شوم که با آن مى شنود و چشم او مى شوم که با آن مى بیند و زبان او مى گردم که با آن سخن مى گوید و دست او مى گردم که با آن قهر خود را ابراز مى کند»[۴]